Zabawy rozwijające kontrolę impulsów

fot. imgkid.com

Zabawa może być świetnym polem rozwoju ważnych umiejętności psychospołecznych, w tym samokontroli/kontroli impulsów. Jest to cenna kompetencja pomagająca dziecku m.in.  we właściwym ukierunkowaniu własnego zachowania, doprowadzeniu do końca podejmowanych aktywności czy podtrzymywaniu interakcji z innymi.

Wszystkich tych, którzy na gruncie zabawy chcą rozwijać tę umiejętność, zachęcam gorąco do skorzystania z kilku poniższych zabaw. Za ich pomocą dzieci mogą bezpiecznie trenować, ucząc się stopniowego wykorzystania umiejętności kontroli impulsów w realnych sytuacjach życia codziennego.

W czym pomagają poniższe zabawy:

• rozwój koncentracji uwagi
• rozwój samokontroli/kontroli impulsów
• nauka przestrzegania zasad
• rozwój interakcji grupowych

Krok w przód, krok w tył

Za pomocą sznurka lub taśmy wyznaczamy poziomą linię startową. Dzieci ustawiają się obok siebie wzdłuż tej linii. Przygotowujemy dwa wybrane  instrumenty muzyczne, mówiąc dzieciom, że dźwięk każdego z nich będzie informował w jaki sposób mają się poruszać. Kiedy usłyszą dźwięk pierwszego instrumentu mają za zadanie zrobić jeden krok w przód. Z kolei, po usłyszeniu dźwięku drugiego instrumentu, zadanie polega na zrobieniu jednego kroku w tył. Przećwiczmy to z dziećmi przez krótką chwilę, zanim rozpoczniemy zabawę.

Trudniejsze warianty gry:

•  Przy słuchaniu dźwięków i poruszaniu się dzieci mają zamknięte oczy
• Dzieci słuchają dłuższej serii dźwięków przed poruszaniem się (np. grzechotka-grzechotka-bębenek-grzechotka)

Nie dotykać!

Za pomocą sznurka lub taśmy zakreślamy niewielki obszar sali (w postaci okręgu). Zadaniem dzieci jest poruszanie się w rytm muzyki wewnątrz okręgu nie przekraczając jego granic. Jest jeszcze jedna trudność - nie można przy tym dotknąć innego dziecka. Urozmaicając grę, dajemy instrukcję, w jaki sposób dzieci mają się poruszać. Może być to kolejno:

• Chodzenie "tiptopami"
• Chodzenie z rękami wyciągniętymi przed siebie
• Chodzenie na palcach
• Chodzenie na piętach
• Chodzenie do tyłu

Trudniejsze warianty gry:

• Muzyka o szybszym tempie (instrukcja – im szybsza muzyka, tym szybciej się poruszamy)
• Stopniowe zmniejszanie obszaru do poruszania się (mniejszy okrąg)

Stop  - zamrażam!

Dzieci poruszają się swobodnie po całej sali w rytm muzyki. Kiedy muzyka nagle przestaje grać, każde dziecko  zamienia się na chwilę w posąg. Jego zadaniem jest stać nieruchomo w przybranej pozie (około 20 sekund) do momentu aż ponownie włączymy muzykę.

Czas na orkiestrę 

Rozdajemy dzieciom instrumenty muzyczne (dobrze, aby były zróżnicowane). Kiedy każde dziecko ma już swój instrument, mówimy, że dziś zagramy jak w prawdziwej orkiestrze. Zadanie dzieci polega na tym , aby dobrze obserwować, co robi dyrygent. Kiedy dyrygent podnosi pałeczkę - wszystkie dzieci grają na swoim instrumencie. Gdy dyrygent opuszcza pałeczkę - dzieci przestają grać. Po kilku próbach można rozpocząć koncert:) Jeżeli dzieci opanują reguły zabawy, możemy urozmaicić ją o dwie kolejne zasady. Gdy dyrygent porusza szybko pałeczką - dzieci grają szybko; gdy porusza wolno pałeczką - dzieci również grają wolno.

Zaczarowany ruch

Dzieci siedzą na krzesełkach ustawionych w większym kole. Jedno krzesełko stoi w środku koła. Gdy gra muzyka, dzieci chodzą dookoła „krzesełkowego” kółeczka. Kiedy muzyka przestaje grać, dzieci zajmują miejsca na krzesełkach. Krzesełko w centrum jest krzesełkiem wyjątkowym. Dziecko, któremu uda się zająć miejsce na tym krzesełku, ma możliwość przemienienia pozostałych dzieci w cokolwiek/kogokolwiek zapragnie, np. w drzewa z rozłożystymi gałęziami, kangury, księżycowe stworki…, czyli ogółem we wszystko, co podpowie wyobraźnia:) Kolejna rundka przy muzyce odbywa się pod wpływem tajemniczego „zaklęcia” i wszystkie dzieci poruszają się zgodnie z tym, w co zostały przemienione (np. skacząc jak kangury).  Po tej rundzie zabawa zaczyna się na nowo.